Raceverslag: Egmond halve marathon

Egmond halve marathon 2018, wat was je mooi, maar ook zwaar! Mijn eerste keer Egmond! Anders dan ik had verwacht, maar toch wel heel cool! Hoe het precies ging? Dat ga ik je vertellen! Altijd leuk om na te vertellen!

Vanmorgen om 7 uur (oke, 7:10 uur, want mijn ketting lag eraf) vertrokken we met een volle bus vanaf de Runnersworld in Groningen. Iedereen nog half aan het wakker worden en ondertussen brandstof naar binnen aan het werken. Ik had mijn vertrouwde havermoutje en broodjes appelstroop mee: werkt tot nu altijd!

Al vroeg kwamen we in aan in Egmond aan Zee, er waren namelijk ook wat kwart marathon starters. Omdat we niet wilden verkleumen, zochten Kelly en ik een strandtentje op voor koffie. Hier konden we nog wat ontspannen, kletsen en voorbereiden. Ik wilde het overigens niet over het parcours hebben (Kelly liep ‘m voor de tweede keer), want zo weet ik niet precies weet wat me te wachten staat en dat werkt vaak wel goed 😉

Na heel wat plasjes en huppeltjes om het warm te houden/krijgen, was het zover. Om 12:32 klonk het startschot van ons startvak. Na een paar honderd meter liepen we het strand op. “Ehh oke, dit is niet verhard, dit is gewoon zand”, maar gelukkig werd het al snel harder. Of nouja, die stukken zaten ertussen, dus met wat geslalom liep je goed. Dit veranderde na ongeveer vijf kilometer (“hoe lang duurt het lopen op het strand??? Waarom heb ik me niet beter voorbereid???”). Hier had je stukken dat je echt door het zand moest banjeren. Niet heel erg, maar wel zwaar en het ging ten koste van m’n tempo. Hoort er natuurlijk bij, maar had ik me toch wat op verkeken. Na twee kilometer banjeren was het einde in zicht en stonden mijn vriend en schoonmoeder me toe te juichen. Zo leuk en energie momentje! Nog een stuk omhoog en toen de duinen in, waar ook het zonnetje begon te schijnen! Yes! Ondanks dat die kilometers op het strand al voor wat verzuring in de benen zorgden, kon ik in de duinen weer wat tempo maken en bij heuvelafwaarts me laten vieren (ik twijfel nu heel erg of dat een Fries woord is, haha).

Ondertussen hadden we zo’n 9 kilometer gerend. We liepen de hei op, waar het modderig was… “is dit een trailrun?  vroeg ik me toen af. Maar ergens vond ik het ook wel heel cool! Heel anders dan anders! Ik had het strand en de duinen wat onderschat, waardoor ik het op de helft al redelijk zwaar had. Toch wilde ik ook nog wat tempo maken, want ik wilde wel binnen de twee uur finishen. Net als veel anderen ging het tempo wat omhoog. Dit tempo was lekker, maar nog best pittig om de laatste 7(!) kilometer vol te houden. Maar ja, eenmaal op gang wilde ik dat tempo ook niet meer loslaten. De omgeving was mooi, de zon scheen en ik genoot van de mensen op de weg en aan de zijkant. De laatste kilometers waren pittig, maar ik heb in de tweede helft nog goed kunnen versnellen. De laatste twee kilometer waren er eigenlijk twee te veel, maar dan weet je ook dat je je best hebt gedaan 😉

VOLDAAN ging ik over de finish! Alles uit mijn run gehaald! Ik ging niet voor een bepaalde tijd, maar wilde wel moe over de finish en dat was meer dan gelukt. Mijn eindtijd is 1.52.15. Maar 7 minuten boven mijn PR, dus MEGA tevreden! Ondertussen hang ik lekker schoon en warm thuis op de bank en heb ik mijn patatjes net op. Gelukkig morgen niet al te veel plannen, want ik voel de spierpijn nu al opkomen.

HOE GING HET BIJ JOU? Wat vond jij het zwaarste stuk? Blij met je eindtijd?

Samen met Kelly! Zij liep vier jaar geleden haar eerste halve marathon in Egmond, dit was haar twaalfde halve marathon, super knap!

Lopen op het strand.

Hier stonden mijn vriend en schoonmoeder aan te moedigen. Blij om hun te zien, blij dat het strand er bijna op zat.

Lopen in de duinen.

Vlak na de finish kwam ik Maartje tegen, zo fijn om direct met iemand na te kletsen! 

Mijn eindtijd en duidelijk een foto van voor de run, haha.

Hier hadden we zoveel zin in: warme chocomel met slagroom. Perfect voor het herstel! 😉