Marathonblog #10: is het al bijna zover?

We zijn weer een weekje verder, dus dat betekent dat er nog 5 weken te gaan zijn voor de marathon in Berlijn. In de afgelopen week liep ik mijn langste duurloop ooit! Drie uur lang met mezelf opgescheept… ik vertel je er in deze blog alles over!

Afgelopen donderdag was het weer duurloopdag. Er stond een 32 kilometer op mijn zelfgemaakte schema. Een afstand waar ik, eerlijk gezegd, al een paar dagen tegenop keek. Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom, maar ik had er gewoon weinig zin in. Het is een behoorlijk afstand en je bent drie uur met eh… jezelf opgescheept. Ergens zijn het ook zenuwen, want ik ben toch altijd bang dat ik het niet kan, dat het zwaar zal zijn of dat er iets gebeurt. 
De avond ervoor probeer ik mezelf te motiveren. Dat het echt wel goed gaat komen en dat als het niet goed gaat, ik altijd naar huis kan (dus geld mee!). Dat ik in een mooie omgeving ga lopen. Dat ik juist moet genieten van de omgeving en alle rust voor mijn gedachten. En dat ik blij mag zijn dat ik überhaupt zulke afstanden kan lopen.

En eigenlijk gaat het tijdens zo’n run toch best wel heel goed. Ik kan al snel een fijn tempo vinden, de radio in mijn oren is gezellig (ik heb altijd radio 538 op) en de omgeving (Utrecht – langs de Vecht) is geweldig!
De laatste 10 kilometer bij deze langere duurlopen zijn gewoon heel pittig. Dat zijn vooral de kilometers waar ik van tevoren tegenop kijk. Omdat je er bijna bent, maar ook nog lang niet. Die laatste kilometers maken ook dat ik wel een beetje klaar ben met die lange afstanden. Ik vind eigenlijk dat ik niet mag klagen, maar het hoeft ook niet alleen maar positief te zijn toch? Of zal dit gevoel erbij horen? Misschien ben ik (vooral het lichaam) ook wel gewoon toe aan vakantie en aan het niet “moeten”. En ik moet niks natuurlijk, maar ik wil wel wat. Ik wil die marathon met een voldaan gevoel uitlopen. Alsof ik wel alles uit heb gehaald.

De komende weken zeker nog knallen dus, maar eerst een weekje  vakantie vieren in Frankrijk. Dat betekent een iets rustigere week wat kilometers betreft. Wat rust voor het lichaam en daarna nog één week flink wat kilometers maken. In de drie weken daarna worden de afstanden afgebouwd en wordt er “getaperd”. Daar zal ik dan natuurlijk meer over vertellen. Eerst lekker vakantie en af en toe wat kilometers maken! 

Sorry voor mijn geklaag, maar het moest er even uit! Het zal er vast wel een beetje bijhoren, haha. Na de marathon in Berlijn voorlopig ook geen derde (denk ik nu) en waarschijnlijk weer wat meer de sportschool in, want dat mis ik nu ook wel een beetje.

Nou, dat was ‘m. Joe ♥♥