Deze vraag kwam in me op tijdens mijn vakantie in Frankrijk. In een week tijd was ik meerdere keren diegene die als eerste op was om een rondje te gaan rennen. Ik voelde me weer even het meisje van zo’n zes jaar geleden. Het meisje die zoveel mogelijk wilde bewegen, omdat ze calorieën wilde verbranden en daardoor probeerde af te vallen. Ook tijdens vakanties probeerde ik zoveel mogelijk te bewegen.
Toen ik een paar weken terug ons vakantiehuisje uitstapte voor een 25 kilometer, voelde ik me weer even zo. Omdat ik kilometers ‘moest’ maken. Niet omdat ik nu calorieën wilde verbranden, maar omdat ik een doel voor ogen heb: de marathon in Berlijn. Ik weet dat ik door het vele rennen ook veel calorieën verbruik, maar dat is nu niet de reden waarom ik (voor de tweede keer) een marathon wil gaan lopen.
Toch kan ik me wel voorstellen dat mensen er zo over denken, vooral als je in het verleden eetproblemen hebt gehad. Ik hoef mezelf nu niet te verantwoorden dat afvallen niet de insteek is van het trainen voor een marathon en dit vraag ik ook niet van anderen, want ik wil niemand oordelen met deze vraag. Het was iets wat in me opkwam en wat ik interessant vind om bespreekbaar te maken.
Naar mijn mening, en dat zeg ik om de gedachtes die ik toentertijd had, kan een marathon zeker wel worden ingezet met de gedachte vooral veel calorieën te verbranden. En voor sommige mensen kan het zeker een bijkomend voordeel zijn, maar het moet naar mijn idee niet de reden zijn om je op te geven voor een marathon.
Ik was wel benieuwd hoe anderen hierover dachten, dus ik deed via Instagram Stories een poll. Ik kreeg daar veel wisselende reacties op.
De één zei dat het trainen voor een marathon een goed excuus was om veel te bewegen. De ander zei express geen marathon te gaan lopen, bang om er in door te slaan. En een ander zei weer dat het totaal niets met elkaar te maken heeft. Hieronder een aantal reacties die ik kreeg.
“Ik merk wel dat ik er zelf last van heb. Jarenlang een eetprobleem gehad met enorme bewegingsdrang en nu veel aan het hardlopen. Aan de ene kant zie ik het als een gezonde manier van sporten, fit zijn en durf er goed door te eten, maar ik durf niet goed training over te slaan, dus die drang is er nog. Best lastig om te bepalen of het gezond is, of een obsessie.”
“Ligt eraan met welke gedachtes je het doet. Ik ken meiden die overdreven sporten, perfect gezond eten en ondergewicht hebben. Die bewegen vanuit hun eetstoornis. Zelf heb ik daar vroeger ook last van gehad. Stilzitten was toen echt een no-go. Nu vind ik het heerlijk om een dagje in mijn pyjama op de bank te hangen en te rusten.”
“Naar mijn mening is er geen excuus voor bewegingsdrang of een eetstoornis. Juist als je voor een marathon traint is het belangrijk goed te eten en te herstellen.”
“Voor veel mensen zeker een trigger, want je bent ‘gezond bezig’ en je hebt een ‘leuk doel’, maar ondertussen is het soms ook een excuus.”
“Ik denk het in eerste instantie niet, maar het is wel een drijfveer die je nodig hebt om te doen. Maar doorslaan kan zeker gebeuren bij een training voor een marathon.”
“Het is dubbel. Kijk je moet wel trainen voor een marathon, maar als je weet dat je het vanuit je eetstoornis of bewegingsdrang doet, vind ik persoonlijk dat je nog niet klaar bent om zoiets te doen Je moet het doen omdat je het leuk vind, niet omdat je het jezelf oplegt.”
“Ligt aan de achtergrond van de persoon. Ik heb bewust gezegd dat ik het niet doe, omdat het bij mij toen een ‘goede verplichting’ zou zijn om veel te gaan sporten.”
“Voor mij is hardlopen juist een oplossing geweest om van mijn eetstoornis af te komen (al zijn er ook situatie geweest dat ik het als excuus heb ingezet). Kortom: iedere situatie moet op zichzelf bekeken worden.”
“Ik ben zelf hersteld van een eetstoornis en zit er zelf nu juist over na te denken om een marathon te gaan lopen volgend jaar. Om mij juist te focussen op wat mijn lichaam allemaal kan, in plaats van letten hoe het er uit ziet. En bij het trainen van een marathon moet je wel luisteren naar signalen van het lichaam etc. dus het kan ook als iets moois gezien worden.”
Wisselende, maar mooie reacties zitten ertussen. Ik wil er verder geen conclusie aan vastknopen, maar ik denk dat wanneer je in het verleden een eetstoornis hebt gehad, je wel moet gaan kijken vanuit welke motivatie je dit wilt gaan doen.
Ik was in ieder geval benieuwd naar jullie mening en naar mijn idee waren jullie weer benieuwd naar elkaars mening, vandaar een blog erover. Heb je er nog meer over te zeggen? Laat dan vooral een reactie achter!
15 Comments
Wat een interessante blog en stoer dat je het aankaart. Ik ‘durf’ zelf nu nog niet te trainen voor een (halve) marathon, hoewel ik het graag zou willen. Ben inderdaad ook bang om door te slaan of voor het moment ná de wedstrijd: hoe kom ik dan aan mijn beweging?! Dat ik me daar nu überhaupt al zorgen over maak zegt voor mij genoeg: ik wacht totdat m’n bewegingsdrang om kcal te verbranden niet meer bestaat. Wel heel gaaf en motiverend om te zien dat jij het nu wel op een gezonde manier kan!! Dat schept echt hoop. Heel veel succes zondag Marit!
Hi Rosemarijn, dapper van je om te zeggen dat je er nu nog niet klaar voor bent om een (halve) marathon te gaan rennen. Ik hoop voor jou dat je binnenkort zeker op dat punt komt!
Wat ik me afvraag, wat heeft het verder met je gedaan? Alleen op dat moment die gedachte? Of zijn er meer eetstoornis-gedragingen gedachten gekomen? En hoe is het voor je als je een keer niet de geplande kilometers kan lopen?
Hardlopen (maar geen marathon!!) helpt mij om me goed en fit te voelen, m’n hoofd leeg te maken, maar is ook een stukje eetstoornis. Enorme spanning als ik de geplande training niet kan lopen…
succes volgende week!!
Hi Inge, als ik het goed begrijp vraag je wat het in die vakantie verder met me deed? Eigenlijk inderdaad alleen op dat moment die gedachte. Ik doe wel graag mijn trainingen, omdat ik een doel voor ogen heb, maar ik kan niet wachten om na zondag niet meer zoveel ‘hoeven’ te trainen en workouts te kunnen overslaan, ook al had ik deze gepland. Ik ben in dit traject niet bezig geweest met verbrande calorieën of calorieën die ik tot me nam, dus durf wel te zeggen dat ik geen eetstoornis gedragingen of gedachtes meer heb in de afgelopen jaren. Ik zie hardlopen niet meer als calorie-verbrander, maar echt omdat ik het leuk vindt en wat je zegt, om mijn hoofd leeg te lopen.
Knap dat jij zo open durft te zijn en je er bewust van bent dat dit voor jou soms nog het geval is. Bedankt voor je reactie!
Ik loop voornamelijk afstanden tussen de 10 en 20 km. Train nu voor een halve. Ik zou graag een paar kilootjes nog kwijtraken, maar dat lukt dus juist niet als ik train voor een halve. Ik heb gewoon eten voor energie nodig. Ik ga ook altijd weer voor een PR en dan heb je echt genoeg (goede) voeding nodig. Als ik wil afvallen moet ik dus gewoon minder eten en dat lukt alleen als ik niet zo’n doel heb…
Hi Ruchama, bedankt voor je berichtje! Mooi om te lezen dat je er zo instaat! Heel herkenbaar ook, want ik eet de hele dag door, juist om mijn lichaam te voeden! Succes met je PR!
Sporten blijft in mijn geval iets heel dubbel. Ik doe het graag en veel, maar het zorgt wel voor spanning wanneer ik eens een geplande training moet overslaan. Dit gebeurt overigens niet vaak, want ik plan mijn dag meestal zo dat ik toch ergens eventjes kan sporten, zelfs ik daarvoor een uur vroeger moet opstaan. Anderzijds geniet ik ook enorm van eten, gezond en ongezond, en heb ik er ook echt nood aan om mijn lichaam en mijn spieren te “voeden” na al dat sporten – en dit is compleet het tegenovergestelde dan tijdens mijn eetstoornis. Dubbel dus…
Hi Joyce, bedankt voor je eerlijke reactie. Nu ben ik wel heel benieuwd wat er gebeurt als je wel eens een workout over slaat (durft over te slaan). Mooi om te lezen dat je wel je lichaam ook ‘durft’ te voeden als je zoveel traint! Dat is al zo belangrijk!
Als ik dit op voorhand weet, vind ik het vaak van tevoren heel vervelend en bouwt er zich wel een spanning op, maar uiteindelijk ervaar ik achteraf telkens dat dit eigenlijk helemaal geen kwaad kan. Als de planning plots verandert, zorgt dit wel voor een soort van paniekerig gevoel, maar ik weet ondertussen dat ik dit gewoon moet laten zijn en dat het vanzelf wel wegebt (ik ben iemand die houdt van planning en structuur dus dat is sowieso een valkuil). Ik probeer het dan ook echt te kaderen als de rust die mijn lichaam soms ook broodnodig heeft. En de dag erna heb ik gewoon extra energie tijdens het sporten 😉
Wat herkenbaar en een mooi en fijn artikel om te lezen. Ik train niet voor een (halve) marathon, maar loop wel rond de 40/50 km per week. Gewoon omdat ik het leuk vind, het mijn hobby is, mijn uitlaatklep en ik het heerlijk vind om met mijn loopmaatjes te lopen bij de athletiekvereniging. Ik mag eerder wat aankomen dan afvallen en heb een verleden waarin ik soms doorsloeg. Helaas denken sommige mensen het altijd beter te weten en hebben ze een oordeel over mijn (sport)gedrag. Soms zo frustrerend, want ik voel me goed, ben gezond en fitter dan ik was! Als je hardloopt en een slank figuur hebt hoef je niet persee een eetstornis te hebben. Tof om te lezen dat je hier aandacht aan besteedt!
Goed onderwerp. Denk dat het verder gaat. Mijn eetprobleem draait om minder aanwezig willen zijn. Mensen die marathons lopen lijken vaak bescheiden, introverte types. Zo wou ik ook zijn. Bovendien brachten de lange duurlopen rust in mijn drukke hoofd. Toch voelde het of ik niet uit de eetgestoorde dingen en gewoontes kon stappen met de lange afstand blijven doen, ook al liep ik echt wel mooie tijden, omdat dit niet is wie ik ben. Daarom de uitdaging van de 800-1500 m aangegaan.
Knap dat je die keuze hebt gemaakt. Succes met deze afstanden!
Wat een mooi berichtje, Susanne! Ik vind het super dat je zo lekker in je vel zit en dat je doet wat jij leuk vindt! Anderen hebben daar altijd wat over te zeggen, maar (hoe moeilijk soms ook) het is het belangrijkste dat JIJ je er goed bij voelt!
Ik vraag me ook af…. Heb je ook een fijne dag, en mag je ook uit de bocht schieten met eten als je niet die kilometers gemaakt heb? Of is t dan ineens allemaal een stuk lastiger. Is de onrust in je hoofd en lijf dan erg aanwezig. Dan denk ik dat je nog vanuit een kormme denkwijze beweegt. Geen oordeel trouwens. Zeer herkenbaar helaas.
Hoi Kelly, ik weet niet of je die vraag in het algemeen bedoeld of aan mij? Mocht ‘ie aan mij gericht zijn, hier het antwoord 😉
Ik heb de afgelopen jaren echt de ervaring opgedaan dat een workout overslaan niet erg is. Ik ben sowieso wel een planner, dus als het even anders loopt, moet ik sowieso even schakelen en wennen aan de nieuwe situatie, maar lang stilstaan bij een workout die ik niet heb gedaan, doe ik niet meer. Die workout komt een andere dag wel weer!