Persoonlijk

Ons (fertiliteits)traject

geschreven door Marit augustus 8, 2023 16 Comments
Fertiliteitstraject

Toen we zo’n twee maanden geleden op mijn Instagram deelden dat er een BABY on the way is, heb ik hierbij ook gedeeld dat we in een fertiliteitstraject hebben gezeten. Hierop kreeg ik (helaas) veel berichtjes (echt heel veel) van herkenning en ook vragen. Tijdens ons traject heb ik meerdere keren op het punt gestaan om er iets over te delen, maar het voelde toch te persoonlijk, iets wat ik voor onszelf (en onze omgeving) wilde houden. Ook heb ik getwijfeld om überhaupt iets over ons traject te delen. Toch ga ik er wat meer over vertellen. Omdat ik er graag open over wil zijn. Omdat een fertiliteitstraject f*cking verdrietig, eenzaam en angstig is. Omdat er een taboe op heerst. Omdat één op de zes(!) volwassenen te maken heeft met ongewenste onvruchtbaarheid. Omdat andermans verhalen “fijn” kunnen zijn om te lezen voor herkenbaarheid. En VOORAL omdat ik hoop dat ik je met ons verhaal een sprankel hoop geef. Want als er iets is wat je nodig hebt tijdens een uitblijvende zwangerschap, dan is het HOOP. En een hele dikke knuffel. Je bent niet de enige.

2020: terug van onze reis

Terug uit het geweldige Australië en Nieuw Zeeland waar we bijna twee jaar hebben gewerkt, gewoond en gereisd. Terug in Nederland huurden we een appartement in hartje Heerenveen en hier begon ook onze kinderwens. Of althans, we begonnen actief aan onze kinderwens. Sinds ik zelf uit de baarmoeder ben (uhu), is mijn allergrootste droom om moeder te worden. Tom ontmoette ik negen jaar geleden en behalve dat ik hartstikke verliefd op hem was, zag ik hem ook echt als de perfecte vader voor mijn kinderen. Op dat moment nog niet, maar inmiddels waren we er klaar voor!

Na een half jaar hadden we nog geen positieve test in handen gehad, dus toen ging ik wat informatie zoeken op het internet en ik bestelde een aantal boeken over de cyclus en gezond zwanger worden. Misschien toch wat minderen met koffie en alcohol, niet te heftig sporten (bijv. geen halve/hele marathons), wel blijven bewegen, een paar kilootjes erbij, niet te veel stressen, etc. Geen gekke, heftige veranderingen (“want je moet er ook niet te veel mee bezig zijn”, ugh…), maar wel dingen om rekening mee te houden. Omdat we een wens hadden. En daar doe en laat je dingen voor (vind ik).

Fertiliteitstraject

Helaas leverden deze aanpassingen geen positieve test op. Dus na een tijdje belden we de huisarts, die ons doorstuurde naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis hadden we (vooral ik) verschillende onderzoeken. Alles bleek bij beide in orde te zijn! Mijn cyclus was in orde, mijn eileiders schoon en ook bij Tom zag alles er goed uit. Fijn! We werden daarom weer “naar huis” gestuurd: het zou op een natuurlijke manier kunnen lukken. Als dit na een half jaar niet het geval was, mochten we weer terugkomen.

Op zich dus goed nieuws, maar ik vond het ook heel moeilijk. Alles bleek in orde, we waren beide hartstikke gezond, waarom raakte ik dan niet zwanger? Iedere maand was zo’n grote teleurstelling en met de maand werd ik verdrietiger en angstiger. Ook raakte ik het vertrouwen in mijn eigen (fitte?) lichaam steeds meer kwijt. In combinatie met c0vid l0ckdowns heb ik dit als een pittige periode ervaren. Ik sloot me (vaker) af voor vriendinnen, had niet altijd zin om onder de mensen te komen en zat regelmatig in een dip. Mijn allergrootste wens, mama worden, leek steeds verder weg. Om onverklaarbare reden. En het leven om ons heen en op social media ging gewoon door. Voor mijn gevoel raakte iedereen de eerste poging zwanger (dit is natuurlijk niet zo). En hoe erg je het anderen ook gunt, je gunt het jezelf ook en het doet gewoon pijn.

Na een tijdje praten we er over met onze omgeving. Onze families en vrienden wisten van onze struggle af. Hierdoor kom je er achter dat je (lang!) niet de enige bent die moeite heeft met zwanger worden/blijven. Het heeft ons veel steun gegeven om hier met onze omgeving over te kunnen praten. Als we geen zin hadden om erover te praten, dan konden we dit ook aangeven. Zelf vond ik het fijn om er wel en veel over te praten. Het was iets wat veel speelde in mijn hoofd en vooral praten met vrouwen die hier ook mee te maken hadden, vond ik heel fijn. Natuurlijk hebben we ook te maken gehad met de “ben je er niet te veel mee bezig?”, “probeer het los te laten”, “ga toch lekker op vakantie!”, etc. Deze opmerkingen deden me, vooral op het begin, zeker wat, maar heb ik na een tijdje ook beter naast me neer kunnen leggen. Mensen willen vanuit een goed hart oplossingen aandragen, maar meestal heb je gewoon behoefte aan een luisterend oor.

Fertiliteitstraject

2022: IUI

Als we in het half jaar na de onderzoeken nog geen positieve test hadden gehad, mochten we weer aankloppen bij het ziekenhuis. Dat deden we dus ook begin 2022. Hier begon ons IUI traject. Dit betekent kunstmatige inseminatie, dus op het juiste moment (eisprong) zaad inbrengen. Ook al was mijn cyclus regelmatig en in orde, ik begon met hormonen spuiten. Zo konden ze mijn cyclus beter in de gaten houden en sturen. Tussen het spuiten door controleerden we de vordering van het eitje / de eitjes bij de gynaecoloog. Dit ging iedere maand anders (soms één eitje, soms weer meerdere, soms een korte cyclus, soms lang), maar elke inseminatie verliep goed. Maar… helaas niet met een positieve test als resultaat.

Fertiliteitstraject

In april kregen we de sleutel van ons eerste koophuis. En niet zomaar een huis, een huis wat eerst een flinke verbouwing nodig had! Dit heeft ons zoveel positieve afleiding gegeven! Na de eerste, intense maanden van het IUI traject, hebben we dan ook tijdens deze eerste, intense maanden van de verbouwing een pauze ingelast. Volledige focus op ons huis!

Na een paar maanden pakten we het IUI traject weer op. Helaas met geen positieve test als resultaat. De moed zakte ons steeds meer in de schoenen. Het was soms (/vaak) moeilijk om positief en hoopvol te blijven. Hoop wisselde zich af met angst en verdriet. Hoe leuk ons leven ook was, onze allergrootste wens bleef uit. En dat was zwaar. Gelukkig kregen we steun vanuit onze omgeving, maar vooral vonden we steun bij elkaar.

Fertiliteitstraject

2023: IVF

Na een jaar (6 IUI pogingen, pauzes en wachten) mochten we begin 2023 beginnen met IVF. Bij IVF worden eicellen met het zaad samengebracht, zodat de eicellen (buiten de baarmoeder) worden bevrucht. De bevruchte eicellen ontwikkelen zich dan (in een paar dagen) tot embryo’s. IVF is iets heftiger dan IUI (vind ik). Ook bij dit traject spoot ik dagelijks hormonen. Deze keer een andere (en hogere) dosis, omdat er bij IVF juist zoveel mogelijk eitjes moeten worden gemaakt, zodat deze kunnen worden bevrucht. En hoe meer embryo’s, hoe meer kansen…

Ik begon met heel veel hoop aan dit IVF traject. Het voelde alsof we in goede handen waren en de eitjes-groei ging goed. Het hormonen spuiten, dat went niet. Ik vond het naar om mezelf te prikken, maar deed het met alle liefde. Voor het goede doel. De punctie vond ik heftig, maar ook zeker te doen. Na een aantal dagen werd de eerste embryo in mijn baarmoeder “teruggeplaatst”. Dit ging allemaal goed. En nu begon het wachten.

Fertiliteitstraject

In deze twee wachtweken ging ik van hoop best wel snel over naar angst. Wat als ook dit niet ging lukken? Wat als zelfs dit niet ging lukken? Ik had er geen goed gevoel over, wat me heel verdrietig maakte deze weken. Toen we eindelijk mochten testen, wilde ik eigenlijk ook niet meer. Dat kleine sprankje hoop wat ik nog had, wilde ik graag vasthouden. Als we zometeen weer een negatieve test zouden zien, dan zou dat sprankje hoop weer weg zijn.

Maar de test bleek POSITIEF! Voor het eerst sinds jaren zagen wij een tweede streepje! Of althans… Tom zag “een klein licht streepje”, ik durfde niet te kijken. “Een streepje is een streepje!!!” schreeuwde ik toen. We zijn zwanger! Deze IVF poging is gelukt! Wauw, we waren zo blij. En zo vol ongeloof. En dit ongeloof is eigenlijk de eerste maanden gebleven, we konden en durfden het gewoon niet te geloven. We hadden een misschien wat andere reis dan vooraf gedacht, maar achteraf zeker het wachten waard. Ontzettend dankbaar dat we inmiddels een half jaar verder zijn en we zien en voelen dat ons kindje in mij groeit.

♥♥♥

Fertiliteitstraject

PS. Sommige details heb ik weggelaten (waar we de trajecten hebben gehad, hoeveel eitjes/embryo’s, etc.), omdat jullie ook niet alles hoeven te weten 😉 Vragen hiernaar heeft dus geen zin.

PPS. Mocht jij ook dealen met een onvervulde kinderwens, praat erover! Bij mij heeft erover praten met mijn omgeving veel support gegeven, maar ik heb ook de hulp ingeschakeld van een professional. Zij heeft mij fijne handvaten gegeven en ik voelde me altijd lichter na een uurtje huilen/therapie.

PPPS. Wil je iets delen over jouw onvervulde kinderwens, traject of iets anders? Laat gerust een reactie achter! Dit kan hieronder en kan anoniem. Wie weet haal je ook steun uit andere berichtjes. Hoe goed bedoelt ook, liever geen privé mails of privé berichtjes op social media, dat is voor mij op dit moment even te veel. Hope you understand! <3

16 Comments

Lisa augustus 11, 2023 at 19:13

Lieve Marit,

Wat herken in me in jouw verhaal! De angst het verdriet, de onzekerheid en elke keer weer de hoop. Fijn dat je het hebt kunnen delen, dit wilde ik bewust niet. Moeilijk en geen zin in goed bedoelde adviezen of vragen. Het voelde voor mij alsof het verdriet en dan nog meer zou zijn. We hebben zelf ook een traject doorlopen, maar bij ons ivf gesprek bleek ik toch zwanger. Dat was echt bizar. Vertrouwen hebben is soms moeilijk. Het is ook moeilijk uit te leggen aan een ander hoe zo een traject is. En schrijven helpt dan soms ook:).

Mijn vriend zei altijd, we zijn niet de enige en uiteindelijk komt het goed. En dat is het ook geworden, inmiddels ook zwanger wat nog heel onwerkelijk is. Super blij voor jullie en hoop dat jullie nu ook echt kunnen genieten en het vertrouwen hebben. Toch bijzonder om een mini mensje in je te hebben!

Geniet!

Antwoord
Eline Groen augustus 30, 2023 at 18:04

Wauw! Superdapper om dit zo te delen! Zo mooi dat het gelukt is, zo gewenst. Nu vooral blijven stralen en genieten. ❤️

Antwoord
Janneke augustus 30, 2023 at 18:46

Hoi Marit, wat ben je/zijn jullie dapper en wat fijn dat er nu een kindje op komst is. Reactie uit een beetje een gek perspectief misschien, maar misschien leuk voor jullie om te horen: ik ben zelf een IVF baby en ik ben mijn moeder/ouders nog altijd zo dankbaar dat ze zo hebben doorgezet om mij het leven te geven. Als IVF baby ben ik extra dankbaar voor het leven, voor mijn ouders en weet ik zeker dat ik super gewild was. Ik heb altijd gevoeld dat ik het grootste geluk ben dat mijn ouders hebben, zelfs op momenten dat het niet altijd makkelijk was. Dat is een hele fijne manier om in het leven te kunnen staan, en ik hoop dat jullie kleintje dat ook zo zal ervaren. Inmiddels ben ik zelf zwanger van mijn eerste kindje en voelt het alsof alles goed is: al het verdriet van mijn ouders van die lastige tijd is opgelost in dit nieuwe geluk en zal ook niet worden doorgegeven naar een nieuwe generatie. Het leven is een wonder en ik wens jullie en jullie wondertje alle goeds toe!

Antwoord
VK augustus 30, 2023 at 18:47

Nu al een power mommy! Wat ben je dapper! Dank voor het delen!

Antwoord
Marijke augustus 30, 2023 at 19:29

Mooi verwoord. Ons traject ging bijna net zo helaas na 7 iui pogingen pas naar ivf overgestapt. Hier ook niet durven testen omdat je die laatste hoop wilt vasthouden met alles wat in je zit. Ook hier positief na de eerste terugplaatsing. Nu mama van 3 kindjes waarvan 2 natuurlijk zijn gekomen na ons grootste ivf geluk. Bedankt voor het delen 🍀 Geniet van jullie fijne zwangerschap het is jullie meer dan gegund 💞

Antwoord
Anoniem augustus 30, 2023 at 19:44

Dank hiervoor! Ik post nooit ergens een reactie, maar ook wij zitten midden in het traject en de tranen vloeien rijkelijk. Nogmaals dank voor jou en jullie openheid!

Antwoord
Liever anoniem augustus 30, 2023 at 19:48

Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Hebben zelf ook een fertiliteitstraject gehad (ICSI).
Ik besef me dagelijks hoeveel geluk we gehad hebben in ons traject.
1 punctie gehad. 1e verse terugplaatsing gelijk raak. Daarnaast nog 3 cryos over in de vriezer. Voor ons 2e kindje was de 3e uit de vriezer raak. Hebben dus gewoon 2 kinderen uit 1 punctie. Ben blij dat dit soort trajecten bestaan, anders waren er bij ons geen kinderen geweest. Ook erg blij dat het achter de rug is. Ons gezin voelt compleet zo🥰

Antwoord
Anoniem augustus 30, 2023 at 19:55

Heel erg gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik vind het ook altijd fijn om verhalen te lezen. Je gunt niemand zo’n traject, maar de herkenning is fijn. Helaas zitten wij wel in een uitzonderlijke situatie, mijn vriend blijkt na een TESE operatie geen zaadcellen te hebben dus zijn we op een donor aangewezen. Hopelijk kunnen we aan het eind van dit jaar écht starten met de behandeling, na een jaar van onderzoeken, operaties, etc.

Antwoord
Anoniem augustus 30, 2023 at 20:14

Lieve Marit,

Heel mooi om jullie verhaal te lezen en dapper dat je dit deelt. Wij hebben ook in het traject gezeten, van OI, IUI naar IVF. Uiteindelijk na een operatie, 3 miskramen en bijna 6 jaar verder een voldragen zwangerschap gehad. Inmiddels genieten wij al 2 jaar van onze geweldige zoon! Zo bijzonder dat de er medisch zoveel kan om een kinderwens te vervullen. Ik leef mee met iedereen die in een fertiliteitstraject zit en hoop ook dat zulke verhalen hoop geven. Geniet van je zwangerschap en straks van jullie wonder!

Liefs

Antwoord
L augustus 30, 2023 at 20:16

Lieve Marit,

Wauw; wat een super sterke vrouw ben jij. Van harte gefeliciteerd met de zwangerschap. Heel erg bedankt voor het delen van je verhaal, ik herken veel punten en heb (dankzij jouw verhaal) weer een positief gevoel in mij. We zijn niet alleen en uiteindelijk kan het goed komen. Geniet van jullie (binnenkort) prachtige gezin, jullie hebben het meer dan verdiend ❤️

Liefs

Antwoord
Maaike augustus 30, 2023 at 20:39

Het is echt heel lastig om zo lang bezig te zijn. Bij ons was er ook niets mis. Het half jaar proberen werd onderbroken doordat mijn vriend voor een aantal maanden naar het buitenland moest voor werk en omdat ik heel erg ziek werd en weer mocht beginnen als de ziekte rustig was. Dit heeft 1 jaar geduurt. Achteraf zorgde de Ziekte van Crohn ervoor dat ik niet zwanger werd. Na in totaal 20 pogingen was het raak(3e poging nadat het weer mocht). Zouden IUI doen, maar in plaats van dat ik mocht bellen dat ik ongesteld was, kon ik bellen dat ik een positieve test had. Nu bijna 12 weken mama en het is echt het mooiste wat er is. Lieve Marit geniet van de zwangerschap! Het is heel wonderlijk om je kleintje te dragen en te voelen.

Antwoord
R augustus 30, 2023 at 20:53

❤️

Antwoord
Sanne augustus 30, 2023 at 21:15

Wat mooi dat je dit verhaal deelt! En wat moet je een pittige tijd hebben doorgemaakt. Wij zitten zelf in het zelfde traject en nu bij IUI. We praten erover, delen het en ik vind het fijn om het niet voor ons alleen te houden. Je bent zeker niet de enige! Geniet van deze komende maanden, je gaat vast en zeker een top moeder worden!!

Antwoord
N augustus 31, 2023 at 09:53

Wat fijn dat je deelt❤️. En zo fijn dat jullie er nu zo van mogen genieten!
(Helaas) herken ik mij volledig in jullie verhaal, dit geeft na 9 jaar toch nog een sprankje hoop 🌟

Antwoord
Maud oktober 12, 2023 at 20:00

Hoi Marit,
Je verhaal is helemaal herkenbaar en je verhaal geeft me weer moed. Dank voor je openheid!

Antwoord
Annemieke oktober 25, 2023 at 09:27

Jouw verhaal is heel herkenbaar. Ik heb zelf ook het traject ICCI doorlopen. Zwaar en emotioneel en het hormoonspuiten. Ook ons traject heeft geleid tot een mooie zoon die inmiddels bijna 18 is.
Geniet van het moederschap. Het is de moeite waard!!

Antwoord

Laat een comment achter

Mijn andere blogs