Die heb ik niet. Of nouja, het is niet meer een relatie te noemen. Het is eigenlijk een soort van ex. Een vorige relatie. Een relatie die invloed had op ‘echte’ relaties. Op relaties met eten, met sporten, maar ook met familie, vrienden en vriendinnen.
Hoe bedoel je dat Marit? Nou, dat zal ik je vertellen. En ik hoop dat jij dan ook in gaat zien dat die weegschaal…. DIE weegschaal ja, niet tussen jou, jouw zelfbeeld, jouw relaties met van alles, hoort in te staan.
‘Het is maar een getal’.
Jup. Het is maar een getal. Makkelijker gezegd dan gedacht. Want dat getal kan je hele humeur beïnvloeden.
Ik heb vriendinnen die naar me toe komen: ‘Marit, ik ben 5 kilo aangekomen!!!’ ‘Waar dan? Zie je het?’ ‘Weet ik niet! Nee ik zie en merk het niet’.
Dus. Dat. Vriendinnen die niet anders zijn gaan eten, meer gaan sporten en toch aankomen. In spier ja. Dat zie je in de spiegel, maar de weegschaal zegt anders. Maar waarschijnlijk is dit spiegelbeeld wel veranderd nadat je op de weegschaal bent gaan staan. Want opeens zijn je lovehandles wel iets meer gegroeid en zijn je benen wel iets dikker. MINDF*CK. Dat doet het dus met je. Eerst ben je tevreden en dan… dat getalletje. Chagrijnig, verdrietig, boos, gefrustreerd… om dat getalletje.
En ja, ik schrijf dit met alle ervaring. Dagelijks stond ik op dat ding om te kijken of ik van dat ene koekje was aangekomen. Of ik was afgevallen van 15 kilometer hardlopen. Natuurlijk. Veel zullen hebben dit gedaan/nog steeds doen. Maar is dat nou echt zo belangrijk? Is het niet veel belangrijker hoe jij je in je lijf voelt? Hoe jij naar jezelf kijkt? Laat je dat afhangen van zo’n cijfer? Of kun je naar jezelf kijken, jezelf een koekje gunnen, jezelf afmatten in de sportschool, zien dat je lichaam fit is/in progress is/geniet van het leven?
Heel af en toe sta ik nog op de weegschaal. Op de weegschaal in de sportschool, omdat ik mijn vet% en spiermassa in de gaten wil houden en kijken hoe en of iets (sportschema) werkt. Maar voor de rest heb ik geleerd, van mezelf, dat ik mijn humeur er niet meer door wil laten beïnvloeden en dat het getal veel kan verschillen.
Ik zeg niet dat je niet op de weegschaal moet gaan staan, het kan zeker handig zijn als indicatie en je motiveren (sjah, of demotiveren), maar laat niet alles afhangen van dat getal. Ik weet dat ik op sommige dagen zwaarder ben dan andere, door een eetbui, door de maandelijkse periode. Maar ik ga dan niet op de weegschaal staan. Als ik aangekomen ben is het niet goed: ik heb toch niet mega veel gegeten? Als ik afgevallen ben is het niet goed: ik heb toch vet hard getraind en goed gegeten en dus spieren opgebouwd?
Kortom, voor mij werkt het gewoon niet. Ik vind het belangrijker hoe ik me voel en ik kijk liever naar de spiegel. En eigenlijk is dit ook wat ik om me heen zie: de mensen die er niet te vaak op staan, zijn blijer en kunnen het meer loslaten, dan mensen die hun dagen er door laten beïnvloeden. Je bent veel & veel meer dan dat cijfer alleen.
16 Comments
Wat fijn om dit te lezen!! Ik had van de week ook weer een vervelende ervaring met de weegschaal 😉 voor mij is de relatie voorlopig weer even over en ga ik me focussen op gezond en trainen… die stomme getallen kunnen je dag zo bepalen.
Gelijk heb je, goedzo!
Ik heb helaas nog die relatie.. En inderdaad, ik kan als ik een nummer zie dat ik niet had verwacht super chagrijnig zijn. Voedsel en sporten is iets waar ik me beiden streng aan hou, soms gun ik me inderdaad dat ene koekje maar ik ben nog lang niet waar ik wil zijn. En ook daarom om mijzelf aan te sporen om te blijven trainen merk ik dat ik toch echt moet weten hoeveel ik weeg. Want ook de spiegel vertrouw ik niet. En ik weet dat dit niet altijd logisch is en wat je in je artikel schrijft is allemaal waar. Wat werken hersens toch stom soms..
Je hebt gelijk hoor, het zit allemaal in ‘t hoofd.. ik hoop dat je iets aan deze blogpost hebt en je over een tijdje kunt snappen dat dat getal niet alles is!
Ik concentreerde mij ook teveel op hoeveel ik woog. Overdag’s voel ik heerlijk ‘slank’, maar zodra ik mij woog, was dat gevoel meteen verdwenen en dat alleen maar door een getal! Ik vraag me dan altijd af hoe dat mogelijk was, ik eet gezond en ik handbal 3 keer in de week intensief.
Ik vergelijk mijn gewicht ook altijd met andere meisjes van mijn leeftijd. Ik ben ongeveer 175 cm lang, weeg rond de 65 kg en ik heb een slank postuur, hoe kan ik dan zoveel wegen?
Is het mogelijk dat je met de dagelijkse inname die je neemt en het sporten, dat je op een bepaald gewicht blijft hangen? Dus als ik af wil vallen dat ik dan minder calorieën moet eten?
Ja, dat kan zeker!
Ik ben 170 en ook 65 kg en laatst zei iemand tegen me ‘oh, maar jij ben toch iets van 55 kg?’. Het is maar net hoe je postuur is. En je spiermassa enzo. Jij bent lichter in verhouding, dikke kans dat anderen je ook zo 10 kg lichter schatten. Zelf maar je je er vaak drukker over dan nodig (tenminste is mijn ervaring).
Ik weet niet precies hoe mijn vorige reactie hier terecht is gekomen, maar dat was niet mijn antwoorden op jouw berichtje 😉 Het kan zeker dat je blijft hangen op een bepaald gewicht. Je zou minder kunnen eten, maar vaak is het geval juist dat je ook juist meer moet eten. Je zou het eens bij kunnen houden, maar als je veel beweegt, mag je ook best veel eten. Genoeg water drinken, genoeg eiwitten voor herstel etc. En je mag best je lichaam eens laten schrikken: meer eten.
Wat een fijn artikel. Ik zit er nog steeds mee in de knoop 🙁
Wat naar Laura 🙁 Ik hoop dat je ooit in ziet dat het echt maar een getalletje is en niet alles daar van afhangt!
Ik heb hierover echt exact dezelfde mening als jij! Ik heb een jaar geleden mijn weegschaal ook de deur uit gegooid en weegmomenten zijn nu beperkt tot deze bij de huisarts of heel sporadisch bij mijn ouders thuis op hun weegschaal. Dat kreng heeft me toch enkel ongelukkig gemaakt, nu meet ik mijn vooruitgang gewoon door wat ik kan presteren en hoe ik me in mijn lichaam voel en dat werkt voor mij perfect! Gek hoeveel een stom getal toch met je hoofd kan doen soms 🙂
Super om te lezen, je hebt helemaal gelijk!
Dit is een geweldig goed artikel. Helaas ken ik mezelf er ook in. Zeven jaar geleden een eetstoornis gehad. Nu voor het grotendeels genezen. Flink gaan trainen en sinds mei 2014 vier kilo aangekomen. Een getal zegt inderdaad niets, want mijn kleren zitten nog steeds hetzelfde, of ja bijna dan. Door de spieropbouw krijg je meer vorm en kan het dus wat strakker zitten, maar zo’n getal kan me af en toe nog steeds heel verdrietig maken. Dankjewel voor je mooie artikel. Doet me goed om dit te lezen en weer even met beide benen op de grond te komen.
Wat knap dat je aangekomen bent en beter in je vel zit! Het blijft natuurlijk lastig, zo’n getal, maar dat je je nu beter voelt is al heel wat! Ga zo door!
Wat fijn om dit te lezen Marit, sinds ik het las heb ik niet meer op de weegschaal gestaan, telkens als ik het overwoog dacht ik ‘Neen denk aan Marit!’
Het is gewoon zot (en soms triest) hoe door een stom getal je zelfbeeld totaal anders kan worden.
Alsof dat ene koekje het verschil zal maken.
Eigenlijk is het beter afgaan op je afmeting en hoe je kleren zitten? Spannen die te veel, tijd om meer op te letten.
Een (h)eerlijk artikel!
x Liefs
Jeetje Sofie, dat vind ik echt heel leuk om te horen. Wat goed dat je het even niet hebt gedaan. Merk je niet gelijk een verschil in hoe je erover denkt? Zorg inderdaad gewoon dat jij je fijn voelt en kijk naar je kleding en de spiegel! En luister naar je gevoel! Super! Succes!