Mocht je mijn blog al langere tijd volgen, dan weet je dat ik in het verleden een ongezonde relatie met sporten en eten heb gehad. Dit is inmiddels meer dan zes jaar geleden en is ook de reden geweest waarom ik met mijn blog ben gestart. Ik was constant bezig met eten, niet eten, sporten, wat, wanneer, etc. en dit wilde ik niet langer. Het ging ten koste van mijn zelfbeeld, mijn sociale leven en mijn energie. Nadat ik er door verschillende mensen uit mijn omgeving op aangesproken werd, ging het steeds meer dagen: er moest iets veranderen. Er ging een bepaalde knop om. Ik verdiepte me in gezond eten en krachttraining en ging an de slag. Dit ging met ups en downs, maar m’n zelfbeeld veranderde met de week. Hier onder mijn persoonlijke verhaal, zoals in mijn eBook gedeeld.
Ik ben altijd al een sportief meisje geweest. Als kind combineerde ik gymnastiek, atletiek en schaatsen met elkaar. Toen ik naar de middelbare school ging, moest ik een keuze maken: ik koos voor schaatsen. Vijf dagen in de week stond ik met heel veel plezier op het ijs in Thialf. In de zomer was dit dan ‘droogtrainen’, trainen op het droge, dus: wielrennen, skeeleren, hardlopen en krachttraining.
Op mijn 18e verhuisde ik naar Groningen om hier maatschappelijk werk en dienstverlening te studeren. Dit combineerde ik met de trainingen in Thialf, waar ik ondertussen had gekozen voor marathonschaatsen. Na een paar jaar was ik het heen-en-weer reizen zat: ik vond het studentenleven leuk en wilde net zoals mijn studiegenootjes genieten van uitgaan, zonder te denken aan de wedstrijd of training die ik de volgende dag zou hebben. Ik stopte met schaatsen, werkte in de horeca, ging veel op stap, dus je raadt het al: de kilo’s vlogen eraan. Ik, de ‘Sporty Spice’ die niet eens wist wat een calorie was, kwam aan. Maar ik genoot ontzettend van het leven en kijk terug op een superleuke tijd.
Toch voelde ik me na een tijdje niet meer helemaal mezelf en besloot dat de kilo’s er weer af moesten. Ik lette op mijn eten en begon (weer) met hardlopen. Zo ontdekte ik niet alleen Groningen, maar het werkte ook: de kilo’s gingen er langzaamaan af. Het afvallen lukte, wat goed voelde. Wat nóg beter voelde, was dat ik ergens controle over had. Inmiddels was ik weer op het gewicht dat ik altijd al had, maar nu was het niet genoeg, er kon nog wel wat af. De hardloop-afstanden werden langer en het eten werd minder. Ondanks dat mijn gewicht lager en lager werd, was ik nooit tevreden: mijn ‘dikke schaatsbenen’ had ik nog steeds en het kon ‘gewoon’ nog wel wat minder.
Mijn omgeving had het naar mijn idee niet zo door, want ik bleef wel gewoon eten. En lekker eten ook, want ik was altijd wel een liefhebber geweest van eten. Mijn moeder had me echter wél door. Kwam ik thuis eten en was het naar mijn idee niet gezond genoeg, dan was het huis te klein. Waarom konden ze niet gewoon gezond eten als ik kwam?
Iemand over zijn of haar gewicht aanspreken is lastig en gevoelig, dat doe je niet zomaar. En al deed iemand het, ik had mijn woordje wel klaar. Als ik met vriendinnen afsprak, dan het liefst na het eten, zodat ik in mijn eentje zelf kon bepalen wat ik ging eten. Ik hoefde niet meer zo nodig naar feestjes, want daar zou drank bij komen, veel lekkers en dan zou ik die ochtend erna meer moeite hebben met hardlopen.
In de zomervakantie die hierop volgde, ging ik samen met een groep meiden vrijwilligerswerk doen in Kenia & Tanzania. Het had hier om straatkinderen moeten gaan, maar in mijn hoofd draaide het vooral om de kilo’s die ik nog te zwaar was. Ik heb niet van veel dingen spijt, overal leer je van, maar dit is iets wat ik echt heel erg vind, hoe egoïstisch kon ik zijn?! Bij terugkomst was ik op mijn lichtste gewicht sinds jaren. Dit was mijn dieptepunt en dat zag gelukkig ook mijn omgeving.
Mijn moeder en een paar vriendinnen konden het niet langer aanzien en maakten kenbaar dat dit niet de Marit was die ze kenden. Beetje bij beetje ging het bij mezelf dagen… Ik ging mezelf afvragen waar ik mee bezig was. Ik zag nog niet dat ik mager was, maar ik merkte het wel aan alles. Het getal op de weegschaal, mijn energie, mijn kleding… dit wilde ik niet langer. Ik wilde weer energie hebben, vrolijk zijn, niet constant bezig zijn met eten en sporten, ik wilde mijn schaatsbillen terug en gewoon weer de oude Marit zijn.
Mijn zusje nam me mee naar de sportschool, waar ik me aanmeldde en begeleiding kreeg voor krachttraining met als doel: aankomen. Als ik ‘gezond’ wilde aankomen, dan moest er op het gebied van voeding ook wat gebeuren. Ik verdiepte me hierin, kocht in de supermarkt weer dingen die ik lange tijd niet ‘mocht’ van mezelf en genoot eigenlijk ontzettend van het proces. Ik voelde me met de dag beter, energieker en was trots op mijn lichaam en waar het toe in staat was. Natuurlijk ging het niet direct vlekkeloos. Van overmatig sporten en weinig eten, naar krachttraining en veel eten zat een hele weg, met ups en downs, maar ik haalde vooral motivatie uit de ups. Ik stond er versteld van wat mijn lichaam kon, als ik er maar goed voor zorgde en ik er aandacht aan besteedde.
In de maanden die hierop volgden creëerde ik steeds meer een balans voor mezelf. Een workout overslaan bleek geen schande voor mijn lichaam te zijn, net zoals dat ongezond eten dat niet was. Wel vond ik gezond eten en sporten echt heel leuk en ging het best wel ‘vanzelf’. Ik zocht op internet veel informatie over sport en voeding en vond het allemaal super interessant. Ik voelde me goed en vond het zonde dat ik zo lang een ongezonde, obsessieve relatie had gehad met sporten en eten. Sporten en eten horen leuk te zijn. Het is een mooie manier om je energie in kwijt te kunnen en er energie van te krijgen. Het is niet verkeerd om er bewust mee bezig te zijn, maar het moet niet je leven gaan overheersen.
Precies daarom ben ik begonnen met mijn blog. Dit wilde ik met anderen delen in de hoop ze te behoeden voor de valkuilen van een té gezond leven, ze te inspireren én te laten ervaren dat er meer (veel meer!) is dan het hebben of nastreven van die blokjesbuik.
♥
13 Comments
Fijn Marit dat je dit verhaal deelt. Als mensen, die jou nog niet zo lang volgen, je foto’s zien en je blogs lezen over sporten, kán het lijken alsof je hier obsessief mee bezig bent. En dat je daadwerkelijk zoveel moet sporten om zo slank te blijven! Gelukkig geef je met dit verhaal een ander signaal af en zijn sport en gezonde voeding een hobby van je.
Gelukkig heb jij die balans gevonden!
Hey Margot, thanks voor je berichtje en feedback. Ik ben denk ik zelf al wat stappen verder en denk dat “iedereen” die je me volgt inmiddels wel weet dat ik niet alleen maar met gezond eten en sporten bezig ben. Misschien toch wat vaker laten zien er zeker meer is in mijn leven! 😉 Bedankt voor je feedback!
Toch ben en blijf je naar mijn idee nog bovengemiddeld gefocust op sport en eten. Ook al is het doel dan niet zozeer afvallen en/of mager zijn. Controle kan ook gehaald worden uit gezonde voeding en veel sporten. In recepten die je deelt valt me vaak het gezonde eraan op. Daar hoeft op zich niets mis mee te zijn maar als je eetstoornis achtergrond hebt betwijfel ik of je niet een andere manier hebt gevonden om controle te behouden.
Hi Marianne, bedankt voor je reactie op de blog. Ik ben best wel geschrokken van je oordeel hierin. Zoals Kiki al zei, mijn blog gaat vooral over het fit & food gedeelte in mijn leven. Ik heb hier dan ook zeker een bovengemiddelde interesse voor, maar ik vind niet dat je dan via het internet kunt oordelen, bijv. door mijn eetstoornis verleden, dat ik een andere manier van controle hier op heb gevonden. Het is ook de vraag wat je onder “controle houden” verstaat en ik denk dat de lijn tussen obsessief en plezier hebben dun is, maar juist door mijn verleden hierin weet ik, en gelukkig ook mijn omgeving die me echt kent, dat ik hier juist een hele fijne balans in heb. Wilde me niet echt gaan verantwoorden, maar merkte dat ik er toch mee in mijn maag zat, omdat ik wellicht dus zo op anderen kan overkomen. Misschien wat vaker laten zien dat sporten en gezond eten niet mijn hele leven is, is iets wat ik als feedback uit je berichtje kan halen.
De focus van dit blog is sport en eten… Natuurlijk is ze er dan meer mee bezig dan de gemiddelde persoon, maar dat is toch een prima hobby en niet inherent problematisch? Alleen als het obsessief wordt het een probleem en die indruk krijg ik niet.
Thanks voor je reactie Kiki. Echt heel lief en doet me goed.
Hele toffe post en een zeer interresant onderwerp !
Cool dat je er zo mee bezig bent, iets wat misschien een beetje gek klinkt, maar zelf merk ik dat ik rustig wordt van folders het geeft mij rust om daarna me juiste balans in gezond eten en bewegen te vinden, inderdaad klinkt heel raar maar bijv 5 minuutje op een site als: https://www.kupino.nl/folders/aldi werkt al haha !
Hebben jullie ook van die gekke dingen?
Mooi artikel Marit, wat ben je toch een inspirerende meid! Onwijs knap dat het je gelukt is om zelf die knop om te zetten en te werken aan jouw gezondheid. Super fijn ook dat je die balans inmiddels wél helemaal gevonden hebt! Naar mijn mening draag je dit ook echt uit naar jouw volgers. Ik vind jou in ieder geval ontzettend inspirerend, niks te ‘obsessief’, maar gewoon een leuke, fitte meid die waarde hecht aan gezondheid, maar zeker ook aan genieten van het leven ❤️
Wat een lieve reactie, dankjewel Eline! 🙂 Je beschrijft me heel goed, haha! Fijn dat ik je kan inspireren. Liefs!
Hoi Marit,
Ik reageer eigenlijk nooit, maar wilde vandaag toch graag reageren.
Ik volg je nog niet super lang, maar vind je helemaal niet obsessief bezig met gezond eten en sporten. Ik vind je juist inspirerend en dat je goed laat zien dat er een balans kan zijn tussen alles. Je ziet in je blog en op insta dat je ook geniet van het leven. En zeker de post van vandaag (vrijdag) gaf dat weer mooi weer!
Wat een super lieve reactie, Yvonne! Dankjewel hiervoor!
Hoi Marit! Ik ben ook een beetje een ‘stiekeme’ lezer, maar wilde toch even een reactie achterlaten. Ik vind het ontzettend knap dat je hier zo open en eerlijk over bent. Jij bent wat dat betreft echt een voorbeeld, want er zijn nog steeds veel te veel ‘fitgirls’ alleen maar bezig met zo min mogelijk eten, zoveel mogelijk eiwitten naar binnen proppen en natuurlijk dagelijks sporten. Jij hebt een super gezonde en blije uitstraling en daarom vind ik het ontzettend leuk om jou wel te volgen!
Oh en stiekem ook wel een beetje omdat ik Australië echt een prachtig land vind haha. Maar eerlijk is eerlijk, ik volgde je daarvoor ook al trouw.
Hey Lauri, jeetje wat een lief berichtje, dank hiervoor!
Oh man, wat mis ik Australië! Nieuw Zeeland is ook geweldig, maar Ozzy heeft wel echt mijn hart gestolen. Super leuk dat je me (deels!) daarom volgt. Liefs!