“Marit, hoe gaat het nu eigenlijk met je elleboog?”

Neem ik jullie twee weken geleden helemaal mee in mijn elleboog verhalen, laat ik vervolgens niet echt meer horen hoe het nu is. Al jullie lieve reacties en berichtjes doen me zo goed! En omdat ik steeds de vraag krijg “maar hoe is het nu eigenlijk met je elleboog” wijd ik er nog één blogpost aan! Toch wel handig hoor zo’n blog, hoppa alle vragen in één keer beantwoord 😉

Ik kom net van het ziekenhuis en goed nieuws! De wond herstelt voorspoedig en vandaag is de laatste dag dat ik antibiotica slik! YES!

Na mijn ontslag vorige week was ik zo blij weer thuis te zijn! Ik was verlost van Harry en dat voelde erg bevrijdend! Weer lekker thuis slapen in mijn eigen bed en nog beter: naast mijn vriend. Heerlijk! Het was ook best gek om weer terug te zijn hoor. Ik had het gevoel dat alles stil stond toen ik in het ziekenhuis lag. Maar natuurlijk ging alles gewoon door, mensen op straat, drukte op het werk en de kou buiten. Niets van meegekregen, maar fijn om daar ook weer in terug te zijn hoor.

Van iedereen kreeg ik vooral te horen “rustig aan jij!” en natuurlijk deed ik dat ook. Maar goed, ik heet ook niets voor niets Marit. Al snel weer op het werk en in de sportschool te vinden. Dit ging gewoon allemaal heel goed en ik bouwde het echt rustig op (echt). Behalve dat ik soms even gek werd van de wond heb ik er verder amper pijn aan en hersteld het echt super goed.

Een goede uitslag vanmiddag in het ziekenhuis dus ik kan met een gerust hart naar Bali volgende week! Een behoorlijk spontaan avontuurtje wat niet helemaal leuk was, maar waar ook weer genoeg uithaal. Door zulke dingen ga je toch realiseren hoe erg het is als je voor iets anders, uitzichtloos of pijnlijks in het ziekenhuis ligt.
Blij zijn met een fit lichaam en de dingen om je heen! Weer lekker genieten van mijn vriend, mijn omgeving, de sportschool, werk en mijn eigen eten!

Not so fit with Marit is weer (bijna) helemaal Fit with Marit!

Nogmaals veel dank voor het meeleven en jullie lieve reacties!