Zuider eiland #1: Abel Tasman & Nelson

Ja hoor, hier is ‘ie dan! Mijn eerste travelblog van het Zuider eiland! Als ik alle verhalen moet geloven de mooiste helft van Nieuw Zeeland. Over een paar weken settelen we ons voor een aantal maanden in Auckland (waar we hopelijk tussendoor het Noorder eiland kunnen genieten) dus pakten we onze kans en vertrokken met Huggle (onze camperauto) naar het Zuider eiland! Zoveel zin in!

De ferry van Wellington naar Picton

Vrijdagmiddag (24 januari) vertrokken we vanuit Auckland en reden in twee gedeeltes (2 keer 4 uur) naar Wellington, het plaatsje waar vandaan de ferry naar het Zuider eiland gaat. Deze oversteek duurt zo’n 3,5 uur. Ferrytickets koop je van tevoren (vol = vol) en kunnen prijzig zijn, vooral nu het hoogseizoen is (wij betaalden zo’n €250,- voor een retourticket). Terwijl Huggle beneden op ons stond te wachten, gingen wij het dek op. Genieten van de prachtige oversteek!

Nelson

Einde middag kwamen we aan in Picton. Volgens mij kun je hier al een leuke dag spenderen, maar wij reden gelijk door naar het plaatsje Nelson, twee uurtjes verderop (we namen de route langs de kust, aanrader!). Niet alleen zou Nelson een heel leuk plaatsje zijn, ook woont sinds kort vriendin Marleen hier (ook uit Grunn’, maar leren kennen in Brisbane). We mochten op de oprit slapen, wat super lief, fijn en gezellig was! (De apps “CamperMate” & “WikiCamps” zijn fijne apps om (gratis of niet) overnachtingen/wc’s/douches/etc. te vinden.)

De volgende ochtend werden we namelijk wakker gemaakt met Marleen die vanaf het balkon riep of we koffie wilden. Hoe geweldig wakker worden is dat!?

Na de koffie was het tijd voor de eerste hike op het Zuider eiland. Vroeger vond ik wandelen niets aan, maar nu vind ik dat echt zo leuk, hiken vooral! Vorig jaar in Australië en natuurlijk nu al helemaal geweldig in Nieuw Zeeland. We liepen in een paar uurtjes de Richmond Hill op. Een pittige klim, maar een geweldig uitzicht. Bij terugkomst stonden er 12 kilometers (600 hoogtemeters) op de teller. Tijd voor een douche (het echte kampeerleven wordt nog even uitgesteld, heerlijk!) en daarna gingen we Nelson verkennen. Een schattig plaatsje met een prachtig strand.

Nelson wordt ook wel “Sunny Nelson” genoemd, dit omdat ze hier de meeste zonuren hebben van heel Nieuw Zeeland.
En niet alleen dat, Nelson is ook nog eens het midden van Nieuw Zeeland. Je hebt dan ook een heuvel genaamd “the centre of New Zealand”, die we uiteraard ook nog even hebben opgeklommen. Met een prachtig uitzicht over Nelson en omgeving als beloning!

En als je al een tijdje in Australië en/of Nieuw Zeeland aan het reizen bent, dan kan je de “Pic’s Peanutbutter” niet ontgaan zijn (toch?). Deze fantastisch lekkere pindakaas wordt in Nelson gemaakt. Heel klein begonnen, nu een mega grote fabriek! Leuk om als pindakaaslover(s) te bezoeken, al is het voor één kiekje.

Abel Tasman National Park

Uiteraard werd er vanuit Nelson een uitstapje gemaakt naar het Abel Tasman National Park. Zoveel over gehoord, nu was het zover! Een uurtje rijden (richting het noorden) en dan ben je er. Marleen ging ook mee, super gezellig!

Je kunt van alles doen in het park. Wandelen, zwemmen, kajakken, de watertaxi pakken en ook kun je er een meerdaagse trip van maken door je tent mee te nemen of in hutjes onderweg te gaan slapen.
Wij hielden het bij één dag en hadden de dag van tevoren een kajak-tour geboekt en zouden dan terug wandelen.

We kregen een briefing van ongeveer een uur, maar daarna werden we (op zee) vrijgelaten. Op onze kajak stond een route en zo kwamen we langs verschillende strandjes en langs een eiland waar veel zeeleeuwen op de rotsen lagen.
Af en toe even rusten op het water of op een eilandje en weer door. Het water is turquoise blauw, de stranden goud-geel en het kajakken is super rustgevend. Ook wel pittig voor de armen hoor, haha. Na zo’n drie uur kajakken kwamen we aan op het strand waar we de kajaks achter konden laten en na een frisse duik, was het tijd om het bos in te gaan.

De wandeling terug naar de auto was gelukkig redelijk vlak (spierpijn!), de uitzichten waren prachtig. Het ene moment loop je langs de kust waar het water van boven nog blauwer lijkt, het andere moment loop je door de jungle en zie je watervalletjes. Na 13 kilometer kwamen we voldaan terug bij de auto. Verder naar het noorden gingen we niet, dus gingen we weer terug naar Nelson. Niet voordat er een “real fruit ice cream” langs de weg werd gehaald (tip: Thomas Brothers). Wat een beloning na zo’n dag!

Na drie nachten op de oprit met iedere ochtend heerlijke koffie (zo zo zo fijn) was het tijd om onze route richting Westkust voort te zetten! Een prachtige route (ik gebruik het woord prachtig echt te vaak in dit soort blogs, maar kan er niets anders van maken, hah!), maar daar in de volgende travelblog meer over!

♥ 

PS. Mega thanks voor al jullie tips voor het Zuider eiland, hier hebben wij zoveel aan! Het is zo leuk om te lezen hoeveel er van jullie meegenieten, omdat jullie het zelf ook hebben gedaan (of gaan doen!).

PPS. Meer tips voor dit stukje Zuider eiland? Laat een reactie achter zodat wellicht andere reizigers hier wat aan hebben!

Onderweg naar Wellington reden we langs “Tongariro”. Vanaf de weg al zo mooi, ook deze gaan we zeker nog beklimmen gedurende onze tijd in NZ.

Het uitzicht vanaf de Richmond Hill.

En dit was het uitzicht vanaf “the centre of New Zealand trail”.

De donuts in Sunny Nelson smaken goed! Verdiend na al dat gehike 😉

Wooehooooe! Pic’s Peanutbutter!

De dag begon wat bewolkt in het Abel Tasman National Park, maar gelukkig klaarde het snel op waardoor het water nog blauwer leek.

Tom deed het stuurwerk, ik het zware werk… 😉

Zeeleeuwen aan het chillen!

Het uitzicht tijdens het terug wandelen.

Onze beloning… ik ging voor “boysenberry & kiwi” ijs. Hemels!