We duiken weer even het binnenland in. Volgens vele blijken de watervallen in Karijini National Park adembenemend te zijn, dus we rijden daar graag wat kilometers voor om. Het resultaat mag er zijn, lees je gezellig mee?!
Dag 25 – “tien maanden van huis!”
Zoals ik in de vorige travelblog al vertelde rijdt Clazzy Mazzy weer perfect en rijden we richting Port Hedland. Iedereen vertelde ons dat hier vrij weinig te beleven valt, maar we wilden er toch even kijken en we moesten tanken en wat boodschapjes doen.
Port Hedland is echt een havenstad en er valt inderdaad weinig te beleven. Wel aan de kust, dus we hebben een leuk plekje kunnen vinden om te gaan lunchen.
De rest van de dag bestaat vooral uit auto rijden. We hebben vandaag + de afgelopen dagen behoorlijk wat kilometers gemaakt. Niet dat we iets in te halen hadden, maar er is (helaas) weinig te beleven dit stuk. Dat is ook kenmerkend voor deze kust. Aan de Oostkust zit alles wat dichterbij, hier moet je grote(re) stukken rijden om bij een volgend (hoogte)punt te komen.
We rijden het binnenland/outback weer in, richting Karijini National Park. Dit hebben we super veel aangeraden gekregen, door jullie en door andere reizigers. Het is een stukje om/uit de richting, maar we zijn erg benieuwd!
We slapen aan de rand van het park, op een gratis plekje genaamd “Albert Tognolini Rest Area”. Echt een aanrader om te gaan staan! Er zijn geen toiletten, water of bereik, maar je staat tussen de bergen en hebt prachtig uitzicht. Er staan ook veel anderen, maar er is genoeg ruimte. Het enige nadeel van dit plekje (dat heb je meer in het binnenland) zijn de vliegen. Ohhh, wat zijn die beesten verschrikkelijk irritant!
Vandaag zijn we TIEN MAANDEN van huis! Daar willen we op proosten! De vliegen zijn pas weg als de zon ondergaat, dus nadat Tom wat hout heeft verzameld voor ons kampvuur, gaan we lekker in de auto zitten met een borrelplank, wijn/bier en Netflix!
Dag 26 – “Karijini National Park”
We rijden al vroeg richting Karijini National Park. Belangrijk om bij te vertellen: je moet entree betalen voor de National Parks in West AustraliĆ«. Wij hebben een pas voor een maand gekocht ($60,-/ā¬40,-), zodat we niet elke keer hoeven te betalen (meestal rond $11,- per park). Ook is het goed om te weten dat er in dit park geen drinkwater beschikbaar is (op twee plekken is er een watertank met water wat je eerst moet koken, voordat je het drinkt) en je hebt maar twee campings, waar je online je booking moet(!) doen. En je hebt geen bereik in het park, dus dit moet je van tevoren doen of je kunt naar het visitor centre in het park. Wij hadden het geluk dat het rustig was, maar het kan ook zo zijn dat het volgeboekt zit, dus hou hier rekening mee. Tot zo ver de handige mededelingen ;).
In het park gaan we naar Dales Gorge, waar we een wandeling doen. Je komt dan langs de Fortescue Falls en de circular pool. Dit wordt duidelijk op een bord op de parkeerplaats aangegeven. Ook staat er de afstand en de duur bij, maar dit is vooral op de chille Ozzy’s geschat, dus erg ruim genomen.
Bij de eerste gorge komen we een vriendengroep tegen van zoān acht mannen rond de 40-60 jaar. Allemaal een backpack op de rug, om in deze omgeving te hiken. Wij liepen iets eerder naar de volgende gorge, samen met een paar andere mannen. De rest van de groep kwam maar niet. Na een tijdje kwam er opeens een ārangerā langs rennen: bleek dat Ć©Ć©n van de mannen gebeten was door een slang! En dan moet je er razendsnel bij zijn. Ze hebben ām gelijk neergelegd, verbonden en de ranger kwam denk ik met een spuitje. Ze vroegen ons om te wachten (op de ambulance), zodat we konden helpen hem naar boven te tillen op de brancard, maar dat bleek later niet meer nodig (ze hadden genoeg mankracht). Gelukkig heeft de man het allemaal overleefd. Het hele park had het erover (via de radiozender)! Wel goed om te weten: die mannen volgde niet het duidelijke pad, maar gingen gewoon ādoor de bushā. Dus wees niet bang moeders! š
Na een paar avontuurlijke, maar heerlijke uurtjes vertrokken we naar de camping (Dales Campground). Hier was vrij weinig te beleven. Het was voornamelijk heel groot, ruim en je had er alleen wcās als faciliteiten. Tom en ik hebben ons gelukkig toch prima vermaakt met spelletjes, chippies en ik heb weer een goed boek (Mea Culpa) uitgelezen.
Dag 27 – “Kermits pool”
De volgende ochtend vertrekken we weer vroeg van de “camping”. Niet alleen omdat we er zin in hebben, maar ook omdat die vliegen na zonsopkomst zo verschrikkelijk irritant zijn (ja, ik ben gefrustreerd!). Maar goed, dat is niet erg, want zo hebben we extra veel aan onze dag!
We rijden naar Hancock Gorge, een ander gedeelte in het park met watervallen. Je hebt verschillende rondjes die je kunt doen, met verschillende levels. Level 5 is het pittigst en alleen geschikt voor gevorderde fitties. Zoals wij! š
Het is inderdaad best een pittige klim. Niet super zwaar, maar je moet door het water lopen (water komt tot je middel), op rotsen klimmen en klauteren en bijvoorbeeld een “spiderwalk” doen tussen de rotsen. Kost wat effort, maar dan heb je ook wat! Je komt dan uit bij Kermits Pool, een prachtig plekje waar je kunt zwemmen tussen de rotsen. Er komt hier bijna geen zon, dus het water is ijskoud! Ik sla deze even over, want ik ben bang daarna nooit meer warm te worden, haha (miss koukleum).
Na een gezellige lunch bij de auto (lees: kofferbak open, zodat we in de schaduw ons tafeltje met twee stoelen kunnen zetten) gaan we nog een ander rondje doen (Lower Weano), waar we na wat klimmen en klauteren bij “Handrail Pool” uitkomen. Hier schijnt het zonnetje wel en ik neem een duik! Als je hier bent, zwem dan vooral even door naar het stukje daarachter (kun je wandelend niet komen). Ook al is het maar een klein stukje verder, het is er weer heel anders en gewoon weer adembenemend. Al die lagen van stenen/rotsen en daar tussen zwemmen… surreal!
Na deze wandeling en verfrissende duik zijn we klaar om door te gaan. Heel blij dat we hiervoor zijn omgereden, het was het helemaal waard!
We rijden naar Tom Price, waar we een nachtje op de camping gaan staan. Het is hoog tijd voor een douche, was, stroom en drinkwater!
Op de camping krijgen we een tip voor nog een andere gorge, dus het Karijini avontuur zit er nog niet helemaal op. Daar de volgende keer meer over.
Happy day!
Op dit soort plekjes sta je vaak (gratis of niet). Echt een outback gevoel!
Mijn zeesterretje in Ć©Ć©n van de pools bij Dales Gorge.
Elke hike is het zooo zo zo waard! Vooral met zo’n frisse duik als beloning.
I mean… look at this…
Het is dat de omgeving zo mooi is, maar ARGH die vliegen zijn zo verdomd irritant (haha).
