Werken in Auckland

Een paar jaar geleden zag ik het helemaal voor me: voor een tijdje aan de andere kant van de wereld wonen, altijd zon-zee-strand hebben, vloeiend Engels spreken en als barista werken in een vet hip tentje (aan het strand). Nu is dat niet helemaal het geval, maar ik ben zeker blij met waar ik nu sta en ben. Net zoals ik een blog schreef over “Werken in Brisbane“, leek het me ook leuk om te vertellen hoe ik hier in Auckland aan mijn baan ben gekomen en hoe dat hier zoal gaat.

Work-holiday visum

Laten we beginnen bij het begin. Tom en ik zijn midden november aangekomen in Auckland, de hoofdstad van Nieuw Zeeland. We zijn hier binnengekomen op een “work-holiday” visum, omdat we het plan hadden om te gaan werken. Voor ieder land geldt iets anders, maar voor Nederlanders is het zo dat je voor o.a. Australië & Nieuw Zeeland een work-holiday visum kunt aanvragen tot je 31ste. Na de goedkeuring moet je binnen een jaar in het desbetreffende land zijn om van het visum gebruik te maken. Vanaf het moment dat je het land inkomt, mag je nog een jaar blijven. Er zijn opties om langer te blijven, maar dit is bij ons niet het geval, dus ik ga hier niet verder op in (genoeg over te vinden op Google!).

Adres, bankrekening, IRD-nummer

Wij hebben de eerste paar weken bij een “Work Away” familie gewoond. In ruil voor klusjes (bij ons was dat huishouden, koken, kids, hond) mag je er dan slapen en mee-eten. Echt een aanrader om op een gratis manier het land en de cultuur te leren kennen.
Heel fijn om een basis te hebben en vanuit daar verder op te bouwen/te zoeken. Zo hadden we een adres, konden we een bankrekening openen, een IRD-nummer aanvragen (belastingnummer), op zoek naar een camper, een appartement, een baan, etc.

Op zoek naar een woon- en werkplek

Hoe gezellig en fijn we het ook hadden bij de twee verschillende Work Away families, we verlangden ook steeds meer naar ons eigen plekje. Ondertussen hadden we een camper gekocht, bezochten we verschillende appartementjes/wijken om te kijken waar we graag wilden wonen en brachten/stuurden ons CV naar verschillende plekken. Met de “verrassingsreis” naar Nederland tijdens kerst werd dit allemaal even op pauze gezet, maar toen we begin januari weer in Auckland aankwamen was het zover: we gingen op zoek naar een woon- en werkplek!

Zomervakantie

Dat ging moeilijker dan we dachten. De zomervakantie hier, die zes weken rond kerst plaatsvindt, zorgde ervoor dat veel stil lag. En eigenlijk ook nog wat weken daarvoor en ernaar. Het bleek dat er bij veel bedrijven in de maanden november, december en januari niet tot nauwelijks mensen worden aangenomen. Bedrijven laten vrijwel niets horen in deze tijd. Tom was vanaf december al bezig met een bepaalde sollicitatie en die werd tot februari een beetje in het midden gelaten. Toen we net de beslissing hadden gemaakt om dan eerst maar naar het Zuidereiland te gaan met onze camper, kreeg hij goed nieuws: hij was als IT’er aangenomen bij één van de grotere bedrijven in NZ. Toch zijn we eerst nog een aantal weken naar het Zuidereiland gegaan, omdat het “nu nog zomer was” en als je eenmaal aan het werk bent, toch moeilijker weer vrij vraagt/krijgt. Na ons Zuidereiland trip is hij direct aan de slag gegaan. Inmiddels werkt hij daar nog steeds met veel plezier.

Zelf had ik al een baantje gefixt in de week voordat we voor twee weken naar Nederland vlogen. Ik mocht namelijk bij Dutch Delight aan de slag. Een café in Birkenhead waar je, zoals de naam al doet vermoeden, een Nederlandse menukaart hebt en Nederlandse producten kunt kopen. We woonden hier toevallig vlakbij en konden het goed vinden met de eigenaren. En hij zocht toevallig mensen, dus dat kwam perfect uit! Hier heb ik een paar weken gewerkt voor de trip naar het Zuidereiland. Omdat we daarna ergens anders gingen wonen ben ik daar gestopt en ben ik op zoek gegaan niet iets anders.

CV’s rondbrengen

We hadden net een appartement gevonden waar we twee weken later in mochten. Tot die tijd hebben we met onze camper op een camping gestaan en in een Airbnb geslapen. Tom was al begonnen op het werk en ik bezocht verschillende wijken om vervolgens mijn CV af te geven bij café’s. In Nederland heb ik zo’n tien jaar in de horeca gewerkt. Daarna heb ik iets met mijn opleiding (social work) gedaan, maar in het buitenland vind ik de horeca toch wat toegankelijker en leuker.
Met mijn CV rondbrengen begon ik bij de wijk het hoogst op mijn lijstje: Ponsonby. En net zoals in Brisbane, begon ik kieskeurig. Een klein tentje, het liefst vegetarisch of veganistisch, wat alleen in de ochtend en middag open is, het liefst niet in de bediening, maar als barista… ik bracht mijn CV bij zo’n tien tentjes. Ik vroeg steeds naar de manager, zodat ik gelijk kon vragen of ze nieuw personeel zochten en of ik kon komen proefdraaien. Meestal is er geen manager, maar proberen kan altijd!

BINGO!

Toen ik weer terugkwam op de camping en eten stond te koken kreeg ik een belletje van één van de tentjes (tip: schrijf op waar je je CV hebt gebracht, want anders heb je geen idee waar je heen moet, haha). Ik mocht de volgende ochtend om 7:00 uur komen proefdraaien. En de rest is geschiedenis! Inmiddels zijn we een half jaar verder en is dit nog beter dan wat ik had gehoopt! Het team is super klein, je werkt meestal alleen, mijn collega’s zijn super lief, het is geen table service, ik mag de hele dag barista zijn, de locatie is super leuk en last but not least: er worden de lekkerste, veganistische dingen gemaakt! Ja, ik heb het heel erg getroffen. Van de andere negen tentjes heb ik nooit meer iets gehoord, maar dat maakt ook helemaal niet uit. Hier zat ik gelijk op mijn plek en voel ik me helemaal thuis.

Rooster, loon, werkstructuur, etc.

Net zoals in Australië, krijg je ook hier vaak het rooster vlak van tevoren. En omdat we in een klein team werken, wordt er nogal wat gewisseld en flexibiliteit verwacht, maar daarvoor in ruil heb ik wel bijna ieder weekend vrij. Super fijn! Ik werk niet fulltime, maar zo’n 25-30 uur per week, zodat ik daarnaast tijd heb voor mijn blog, sociale contacten, sporten en de weekendtrips met Huggle. Het geld wat ik verdien is niet perse iets waarvoor je aan de andere kant van de wereld wilt wonen, maar met onze lonen redden we ons prima! Ik krijg 19 dollar (zo’n €11,-) per uur en dit krijg ik per week uitbetaald (net zoals dat je hier de huur per week betaald in plaats van per maand).
Verder valt het me op, tenminste bij mijn werk, dat de communicatie niet altijd soepel verloopt en dat dat er op het begin, voor mijn gevoel, helemaal niet was, maar omdat ik zelf wel graag duidelijkheid heb en schep, is dit naar mijn idee al heel erg verbeterd. Kiwi’s (Nieuw Zeelanders) zeggen niet perse heel snel waar het op staat en draaien er liever om heen dan dat ze eerlijk zijn (of soms zelf wat achter de rug om)(vind ik dan). Nederlanders zijn soms net wat te direct en eerlijk, haha (I love it).

Nou, dat was wel zo’n beetje mijn ervaring met werken in Auckland. Over een tijdje willen we weer terug naar Nederland, dus tot die tijd zit ik helemaal goed bij Well + Good.

Ben nu benieuwd naar jou! Heb jij ooit in het buitenland gewerkt? Lijkt dit je leuk? Zou je dan in de horeca iets zoeken of juist iets heel anders?

♥