Terug naar Nederland

Over precies een week zitten we in het vliegtuig en vliegen we naar de andere kant van de wereld. Terug naar Nederland. Na 21 maanden zit dit “work-holiday” avontuur erop. Het voelt op dit moment zo dubbel. Ergens wacht ik al een tijd op dit moment en kan ik niet wachten om mijn familie en vrienden weer te zien, aan de andere kant zit dit avontuur er dan echt op. Een nieuw avontuur begint, waar ik zin in heb, maar wat ik, merk ik vooral nu in de laatste weken, heel erg spannend vind. In deze blogpost vertel ik je meer over de keuze, de reis en het teruggaan. Fijn om het even op te schrijven, leuk om ooit weer terug te lezen.

Work-holiday

6 november 2018 stapten we in het vliegtuig naar Sydney. Een half jaar daarvoor waren we met van alles en ook weer niets bezig. Tom zocht een nieuwe uitdaging op werkgebied, ik was gestopt in de zorg en hield me bezig met mijn eBook. Ondertussen waren we actief op zoek in de huizenmarkt. Het was een hectisch jaar geweest en omdat we nu een gevoel hadden dat we alle kanten op konden, kwamen we op het idee om voor een tijd naar het buitenland te gaan. Al snel kwamen we uit op Australië, waar we voor maximaal een jaar wilden gaan reizen, wonen en werken. Toen we dit in de voorafgaande maanden aan familie en vrienden vertelden zei ik er altijd bij “maar we kunnen ook na een paar maanden weer terugzijn”. Vooral geen verwachtingen scheppen, want dan kan het alleen maar tegenvallen. Ik was best wel toe aan settelen en vastigheid, maar tja… toch zijn we opeens 21 maanden en heel wat landen, ervaringen en avonturen verder ;). Had het niet willen missen!

Nu we er toch zijn

Toen november 2019 in zicht kwam (één jaar onderweg) waren we er beide al snel over uit dat terugkomen in de Nederlandse winter niet een heel goed idee zou zijn. Ons work-holiday visum in Australië zat erop, maar we hadden ondertussen zoveel goede verhalen gehoord over Nieuw Zeeland, dat het al snel logisch werd dat we hier nog een tijdje heen zouden gaan. Tot maart, zei ik, want dan wil ik wel echt weer terug naar “huis”. Maart werd (door de verrassingstrip naar NL, Tom’s contract en het reizen) al vrij snel mei, mei werd juni en juni weer (door Corona) augustus.

Vliegtickets

Het vinden van tickets werd ons moeilijk gemaakt. Er is bijna tot geen corona meer in Nieuw Zeeland, maar toch waren we amper vliegtickets beschikbaar. Of nouja, de kans op annulering was erg groot. En dat is niet heel fijn als je je huur en baan opzegt. Ons geduld werd beloond, want een paar weken geleden kwamen er goede, betaalbare tickets beschikbaar met een kleinere kans op annulering. De tickets zijn gelukkig nog steeds niet geannuleerd, wel zijn er wat veranderingen. Zo moeten we binnen 96 uur voor de vlucht een Covid test doen en deze (mits deze negatief is natuurlijk) laten zien voordat we het vliegtuig in stappen. Is zeker niet gratis en de uitslag kan ook nog eens langer dan 96 uur op zich wachten. Ach ja, beetje risico houdt het spannend hé, het moet ook niet te makkelijk gaan 😉 Ahum…

7 maanden, 7 maanden, 7 maanden

In mijn hoofd houd ik altijd van alles bij. Zo kwam ik erachter dat we 7 maanden in Brisbane hebben gewoond en gewerkt, zo’n 7 maanden in Auckland en in totaal hebben we zo’n 7 maanden gereisd (Oostkust Australië, Westkust Australië, Azië, NL, Workaway, Zuidereiland NZ). Love deze berekening. Als je dit van tevoren bedenkt of uitstippelt, klinkt het toch als een fantastisch avontuur? It was. Een onvergetelijk avontuur, wat ik met niemand anders dan met Tom had willen doen en wat we hopelijk mee zullen nemen in de rest van ons leven.

Hoeveel zin ik ook heb om weer naar Nederland te gaan, ik ga bepaalde dingen van het reizen, van Australië en van Nieuw Zeeland heel erg missen. Vooral Brisbane heeft ons hart gestolen. Het weer, de omgeving, de mensen, het leven wat we samen opbouwden en de herinneringen die we maakten. Ik weet niet of ik er echt zou kunnen wonen (zover van familie en vrienden), maar ik wil er zeker ooit weer naar terug.

Wat ik ga missen aan het reizen

Wat ik heel erg aan dit hele avontuur ga missen, is het gevoel elke dag iets bijzonders te doen. Zowel Australië als Nieuw Zeeland zijn beide Westerse landen. Toch is het heel anders. Engels praten, aan de andere kant rijden en andere (kleine) cultuurverschillen. Mijn Engels is nog steeds niet super vloeiend, maar zooo veel beter en ik leer nog elke dag. Tom en ik hebben samen een leven opgebouwd aan de andere kant van de wereld en dat geeft zoveel vertrouwen voor de toekomst. We hebben onze eigen leventjes gecreeerd hier, maar zijn ook heel erg op elkaar aangewezen, wat ik heerlijk vind. Weinig (sociale) verplichtingen, weinig verwachtingen. Hoe leuk familie en vrienden ook zijn, ik ga een bepaalde soort vrijheid zeker wel missen. 

Maar “iets bijzonders” doen is ook iets wat we in Nederland kunnen doorzetten. Het is natuurlijk ook hoe je er zelf mee omgaat en hoe je er in gaat staan. In sommige dingen waardeer ik Nederland heel erg, andere dingen waardeer ik hier juist weer en hoop ik mee te nemen naar Nederland. Ons leven daar weer opbouwen vind ik spannend, maar daar zullen we onze weg weer in vinden.

Wat gaan jullie doen in Nederland?

Wordt ons heel veel gevraagd. En daar kunnen we zeker nog geen duidelijke antwoorden op geven. Gelukkig mogen we de eerste weken bij mijn ouders verblijven (we hebben geen eigen woning) en wellicht wordt dit wat afgewisseld met andere plekken. Tom blijft nog even doorwerken voor zijn job in NZ, maar afhankelijk van zijn volgende baan zullen we een op zoek gaan naar een plek om te huren. Vanuit daar kan ik ook gaan kijken hoe en wat ik ga en wil doen. Daar heb ik zeker wat ideeën over, maar dat komt vanzelf. Klinkt wellicht wat ongeorganiseerd, is het ook. En dat vind ik voor nu ook eventjes niet erg. Eerst maar lekker thuiskomen, acclimatiseren en kijken hoe het allemaal voelt en gaat!

Mocht je vragen hebben, stel ze vooral! Ik vind het zelf heel leuk om dit proces met jullie te delen, hopelijk jullie ook!

♥