In het rubriek “Openhartig” deel ik om de twee weken een inspirerend verhaal, geschreven door een lezer. Een persoonlijk verhaal waarin iemand open vertelt over haar of zijn (ongezonde) relatie met sporten en/of eten. Eerder deelde ik mijn persoonlijke verhaal (de reden waarom ik ben begonnen met mijn blog). Na mij hebben nu inmiddels al 20 andere meiden hun persoonlijke verhaal gedeeld. Super stoer en dapper!
Deze keer vertelt Bianca haar persoonlijke verhaal. Zij vertelt dat ze vroeger vaak de woorden hoorde dat ze niet goed genoeg was. Ze werd depressief en pakte langzaam het sporten weer op. Omdat ze zich wilde bewijzen, sloeg ze hier in door. Inmiddels kan ze het veel beter loslaten en ziet ze haar leven niet zwart meer, maar vol kleuren. Lees haar hele verhaal hieronder.
“Opgroeien in een huis met zowel verbale als non-verbale agressie doet wat met je. Als elke gebeurtenis in het leven een kleur heeft, dan heeft dat mijn leven zwart gekleurd. Ik heb het zelf echter steeds zwarter laten worden, door alles wat mij altijd is verteld, als waarheid te zijn. De woorden dat ik nooit goed genoeg was en nooit zou zijn, zorgden ervoor dat ik depressief werd. Ik kon en deed helemaal niks meer en lag vooral hele dagen op bed.
Als kind heb ik altijd veel gesport en ik kan niet zeggen dat dat nou zo leuk was. Op de terugweg van wedstrijden werd ik de grond ingepraat en daardoor voelde ik me de grootste mislukking ooit. Wat ik ook deed, ik was niet goed genoeg en ik had er nooit moeten zijn. Deze pijnlijke boodschap kreeg ik vaak te horen.
Alles wat ik in het leven deed, was om te bewijzen dat ik wèl goed genoeg was en er mocht zijn.
Na jaren van strijd, met mezelf en al die woorden, gaf ik de hoop op en belandde ik in een depressie. Ik ging in therapie en dit hielp me op een gegeven moment om weer naar buiten te gaan, wandelingen te maken. Dit wandelen werd uiteindelijk sporten en ik begon mijzelf vooral te valideren op wat ik tijdens het sporten deed. Ik werd steeds sterker door fitness en hardlopen hield ik steeds beter vol. Dit resulteerde erin dat ik elke dag moest sporten van mijzelf. Als ik een dag niet ging sporten of mijn stappendoel niet haalde, dan faalde ik. Op een gegeven moment liep ik hard en ging ik naar de sportschool op dezelfde dag.
Het is fijn om eindelijk eens te merken dat je iets kan, om jezelf meer te waarderen. Echter waardeerde ik mijzelf nog steeds niet, want elke keer als ik niet ging sporten praatte ik mezelf zo enorm de grond in. Ik was alleen nog maar bezig met sporten en als vrienden iets wilde doen, dan moest en zou ik eerst sporten en kon daarna pas afspreken. Ik hoorde steeds meer dat ik teveel met sporten bezig was en dat er meer was dan dat.
Ik was nog steeds niet gelukkig en probeerde nog steeds te bewijzen dat ik er toch echt wel toe deed. Alleen heb ik geen idee aan wie ik dat wilde bewijzen. Op social media zie je dan al die snelle mensen en ik moest en zou ook zo worden. Ik was uit mijn depressie maar nog steeds niet gelukkig. Na veel therapie en het vinden van een fijne relatie ben ik nu eindelijk gelukkig met mezelf, waardoor ik ook liever ben voor mezelf.
Nu ik gelukkiger ben, ben ik ook niet meer zo obsessief met sporten bezig. Ik vraag mezelf nu altijd of als ik een dag ga sporten “voel ik me hier volgende week nog rot over?” en dan is de uitkomst op die vraag vaak “nee”. Hierdoor heb ik geleerd om dingen meer los te laten, kan ik meer genieten van het sporten en het stemmetje “je doet er niet toe” loslaten. Ik heb geleerd mijn eigen leven kleur te geven met de kleuren die ik wil; en dat is absoluut geen zwart!”
Bedankt dat jij jouw inspirerende verhaal wilde delen.
Wil jij ook jouw persoonlijke verhaal delen om anderen te inspireren? Via deze link kun je me mailen.
♥♥
