In het rubriek “Openhartig” deel ik om de twee weken een inspirerend verhaal, geschreven door een lezer. Een persoonlijk verhaal waarin iemand open vertelt over haar of zijn (ongezonde) relatie met sporten en/of eten. Eerder deelde ik mijn persoonlijke verhaal (en de reden waarom ik ben begonnen met mijn blog). Na mij hebben nu inmiddels al tien andere meiden hun persoonlijke verhaal gedeeld. Super stoer en dapper!
Vandaag vertelt Jamie haar persoonlijke verhaal. Zij vertelt over hoe ze haar calorieën altijd bijhield, maar hier op een gegeven klaar mee was. Toen begon pas de ellende: ze kreeg last van oncontroleerbare eetbuien. Lees haar hele verhaal hieronder.
“De laatste keer dat ik écht tevreden was met mijn lichaam kan ik me nog goed herinneren. Ik was 19 jaar, op vakantie met mijn twee beste vriendinnen en woog 67 kilo. Geen overgewicht en nog nét een gezond BMI. Ik was happy. Tot ik terugkwam van vakantie en de foto’s eens goed bekeek. Of liever gezegd, mijn ronde gezicht en de omvang van mijn buik… daar moest wat aan gebeuren! Op mijn eigen manier begon ik mijn calorie-inname bij te houden. Fruit en alcohol telden niet mee… het moest wel leuk blijven!
Het zal je niet verbazen dat het resultaat uitbleef, ik viel hooguit 2 kilo af. Tot ik eind 2014 in een moeilijke periode terecht kwam. Mijn relatie ging uit en het ging in die tijd erg slecht met mijn oma. In hele korte tijd viel ik meer dan 10 kilo af. Als ik nu de broekjes uit die tijd terugzie verbaasd het mij dat ik niet regelmatig van mijn fiets werd geblazen. Maar op dat moment vond ik het geweldig! Eindelijk had ik mijn droomlichaam! En nu moest ik dat zien te behouden. Ik begon mij te verdiepen in voeding en nam een abonnement bij de sportschool. Hier was ik al gauw vijf keer per week te vinden. Langzaam maar zeker sloop de obsessie erin. Mijn voedselinname hield ik nauwkeurig bij via een app. Moest ik 250 gram broccoli eten en gaf de weegschaal 270 gram aan? Dan ging er 20 gram de prullenbak in. Bewerkt voedsel werd taboe. Brood, kipfilet, sauzen… you name it. Er belandde steeds meer voedsel op de “verboden lijst”. Deze voedingsmiddelen vermeed ik de hele week, behalve op zondag. Dat was mijn cheatdag en ik denk dat ik op deze dag gemiddeld wel 6000 calorieën at.
Op een gegeven moment kreeg ik in de gaten dat die blokjes op mijn buik mij niet gelukkig maakten. Bovendien had ik absoluut geen sociaal leven meer en wilde ik mij ook wel eens met iets anders bezig houden dan calorieën tellen. Eind 2015 ging de weegschaal samen met de calorieën app de prullenbak in. Toen begon de ellende eigenlijk pas echt. Ik kreeg last van oncontroleerbare eetbuien. Mijn relatie met eten was totaal uit balans doordat ik er zo lang zo krampachtig mee om was gegaan. De kilo’s kwamen er langzamerhand weer bij en ik werd steeds ongelukkiger. Ik sportte nog steeds heel veel en probeerde mijn voedselinname onder controle te houden zonder hier weer in door te slaan.
Dit ging een tijdje zo door tot ik begin vorig jaar besloot om echt keihard aan de slag te gaan met mijn eetbuien. Zelfhulpboeken, mindful eten en monitoren. Alles wilde ik wel proberen, niets was echt succesvol. Inmiddels ben ik erachter waarom. Ik probeerde mijn eetbuien te overwinnen terwijl mijn eetbuien het probleem helemaal niet zijn. Het probleem zit in mijn hoofd. De permanente gedachte dat mijn lichaam niet goed is zoals het nu is en dat ik wel wat kilo’s kwijt zou kunnen raken houden mijn eetbuien in stand. Dát is waar ik aan moet werken. Niet aan de eetbuien zelf. Begin dit jaar besloot ik het anders aan te pakken. Alles wat ik tot nu toe geprobeerd had werkte toch niet. Ik verlegde de focus van de eetbuien naar de zelf bekritiserende gedachten in mijn hoofd, vertelde mijn moeder en vriend over de eetbuien waar ik al zo lang mee kampte, begon mijn blog en kwam “uit de kast” met mijn eetbuien. Het artikel waarin ik mijn persoonlijke verhaal deelde werd in één dag meer dan 100 keer gelezen. Doodeng!
Inmiddels zijn we twee maanden verder en ik kan zeggen dat het “uit de kast komen” de beste beslissing is geweest die ik kon maken. Ik was bang dat mensen mij zouden veroordelen, maar het tegenovergestelde is gebeurd. De support die ik krijg van mijn moeder en vriend is onbetaalbaar. Ook kreeg ik heel veel berichtjes van mensen die ook last hebben van een verstoorde relatie met eten of eetbuien. Of gewoon lieve berichtjes van mensen die mij een hart onder de riem wilden steken. En het allerbelangrijkste: de eetbuien nemen af! Ik weet als geen ander hoe eenzaam de strijd tegen eetbuien kan zijn, door de schaamte en het schuldgevoel dat hierbij komt kijken. Maar schaamte verliest al haar kracht wanneer we onze verhalen met elkaar (of een persoon die je vertrouwd) delen. Het is echt onnodig zwaar om de strijd tegen eetbuien in je eentje te voeren.
Als je mijn weg naar een eetbui vrij leven wilt volgen of opzoek bent naar meer informatie over eetbuien kun je een kijkje nemen op mijn website: www.palmtreehouse.nl.”
Bedankt dat jij jouw inspirerende verhaal wilde delen, Jamie.
Wil jij ook jouw persoonlijke verhaal delen om anderen te inspireren? Via deze link kun je me mailen.
♥♥
